Granada

In Granada namen we onze intrek in The Bearded Monkey. Gelukkig waren we vroeg want het was kennelijk nogal een populaire plaats. Na de middag werden in de slaapzaal matrassen op de grond gelegd om alle gasten maar plaats te kunnen bieden.

Wij hadden fatsoenlijke bedden en na een goede nacht waarbij het me zelfs lukte om uit te slapen (7.30!) Granada ingetrokken. De overeenkomsten met Antigua bleken talrijk. Hetzelfde koloniale karakter, de kleurige huizen, het uitzicht op een vulkaan, hier en daar zelfs een cobblestonetje. Na alle kerken gehad te hebben moest ik nog even een schriftje kopen. Gek genoeg had ik het idee dat dat zo gepiept was. Maar ja, dit is Centraal Amerika. Schriftje van C$ 7 (€0,29) uitgezocht en naar kassa I. Aldaar moest ik mijn naam opgeven en vervolgens kon ik met een gepersonaliseerde bon (Evert :-?) naar kassa II waar ik mocht betalen. Het schriftje was me intussen afgenomen maar na de stempel 'betaald' kon ik die ophalen bij kassa III. Ik ontving er een tweede stempel en ik werd doorverwezen naar de security guard die controleerde of ik alle kassa's wel gehad had... Je vraagt je af waarom de werkloosheid hier zo hoog is :-|


Terug in het hostel de avond 31-end doorgebracht met Margot en Lieke. Voor de volgende ochtend stond Laguna de Apoyo op het programma. Ons hostel had een residentie aan het meer met het schoonste water van Nicaragua. Met een groep van acht brachten we de dag zwemmend, 'tubend' en kayakend door. Beetje relaxen om 's avonds roodverbrand aan te komen in Granada.

Voorgesteld werd om op 30 december weer eens aan sport te doen. Ik was met drie Amerikanen dus dat werd baseball kijken. En niet zomaar een wedstrijd: San Fernando Fieras tegen Bóer, een team uit de hoofdstad. Wij kozen uiteraard partij voor de thuisclub en onder het genot van bier, pinda's en hamburgers - Amerikaanser kan haast niet - schreeuwden we de Fieras naar een 7-2 overwinning. Een eitje dus voor onze jongens, met hier en daar zelfs een stukje entertainment.