Geen eenzame Kerst

'Backpackers favorite met grote, eenvoudige dorm rooms. Geniet van de lounge-like ambience in de bar'. Maar ja, ook als je geen zin hebt, want het enige dat de slaapzaal in dit hostel scheidde van de bar was een dun houten wandje. Slapen voor 23.30 was er dus niet bij. Geen probleem, het was Kerstmis dus laat werd het toch wel.

De eerste dag Léon verkend en 's avonds live muziek in de bar. De volgende ochtend rustig aan gedaan en 's middags naar Léon Viejo. De stad was namelijk in eerste instantie gevestigd aan de voet van de vulkaar Momotombo. Een aardbeving als gevolg van vulkanische activiteit vernielde het stadje compleet en Léon verhuisde naar de huidige locatie. De oude plek werd later een UN world heritage site.

Twee uur met de bus over Nicaragua's oneindige wegen bij een temperatuur van ruim boven de dertig en ik werd afgezet bij het stoffige plaatsje Momotombo. Léon Viejo werd uitstekend aangegeven, zoals het een UN world heritage site betaamt. Aangekomen bij de poort bleek er echter een groot hangslot op te zitten. Roepen en schreeuwen totdat er een mannetje aan kwam hobbelen. Nee, naar binnen gaan was vandaag niet mogelijk, want ze hadden een feestje met het personeel :-? Maar morgen waren ze weer gewoon open... Argh! Hij was echter onvermurwbaar en onverrichter zaken kon ik weer terugslenteren.

Voor de troost die avond maar eens een bioscoopje gepakt (€2). James Bond's Casino Royale. Puur educatief natuurlijk ;-) want met de Spaanse ondertiteling kon ik mijn vocabulaire mooi uitbreiden.

Op 24 december ging ik op excursie: hanengevechten, voor het échte kerstgevoel. Normaal gesproken is dierenleed niet echt mijn ding maar een oude Nicaraguaanse traditie en gratis drinken en eten maakten een goed excuus. Het ging er hard aan toe. De dieren werden eerst gewogen, kregen een klein mesje aan hun poot bevestigd en vervolgens werd er tot bloedens toe gevochten. Soms met de dood tot gevolg. En het publiek was verschrikkelijk fanatiek, zeker naarmate de avond vorderde en er steeds meer bier in ging. Want ja, er mocht uiteraard ook gewed worden.

Toen we terugkwamen was het Kerst vieren. Op de excursie had ik Marco (CH), Miroslav (PL), Joe (GB) en Jochem ontmoet en we trokken de supermarkt in om kadootjes te kopen. Ook ik tastte diep in de buidel: een wc-rol en een stuk zeep in een mooie kartonnen tas. Na het uitpakken van de prachtige kado's werd de komst van Jezus ingeluid met rum-cola en mierzoete kersttaart, chips en pinda's. Een uitstekend recept om ziek te worden en dat deed ik dus ook :-|

De volgende ochtend was ik echter alweer fris en fruitig. Maar goed ook, want ik ging weer de hort op. En wel naar de óverkant van de straat waar een ander hostel gevestigd was. Ik was namelijk uitgenodigd om daar een kerstdiner bij te wonen. Enige voorwaarde was echter dat je in het hostel sliep. Spullen gedumpt en naar het strand waar we een mooie strandtent uitzochten. Biertje erbij, beetje zwemmen... Je kent het wel zo op Eerste Kerstdag 8-) Jammer alleen dat mijn slippers gejat werden. Ben benieuwd welke Nicaraguaan op het lumineuze idee is gekomen om deze mee te nemen, want de eerste Midden-Amerikaan met maat 45 moet ík nog tegenkomen. Maar goed, wellicht dat zijn kinderen 'Titanic' kunnen naspelen. Er passen genoeg Playmobil-poppetjes op.

's Avonds net op tijd voor het kerstdiner want ik schoof aan en er kon direct geschranst worden. Na het eten werd het echt heel gezellig. Zó gezellig dat ik die avond niet alleen sliep... Een korte nacht dus de volgende dag bestond voornamelijk uit relaxen en niks doen aan de rand van het zwembad. Geen volcano boarding zoals ik gepland had, want dat ging helaas niet door...

Nog één nachtje in het hostel in Léon en na het andermaal bezoeken van Léon Viejo, dat nu wél open was, gingen Blake (USA), die ik ook gedurende het kerstdiner had ontmoet, en ik door naar de volgende koloniale stad: Granada.