Dat gevaarlijke land

Een dag reizen voor de boeg dus dat betekende weer vroeg op. En zo stond ik om 6.00 al pannenkoeken te bakken voor mijn ontbijt om om 7.00 in de luxe bus richting La Entrada te stappen. Een beetje gespannen want vandaag stond dat gevaarlijke land op het programma: El Salvador.

Alles verliep voorspoedig. Uiteraard was er wel weer de gebruikelijke onderbreking omdat de bus stuk was maar veilig en wel kwam ik aan bij de grens waar het praktisch uitgestorven was. Ik passeerde loket na loket maar er was geen mens te bekennen. "Hallo! Is er íemand die mijn paspoort wil zien?!" :-? Uiteindelijk kwam er dan tóch een mannetje. Hij wierp een korte blik op mijn paspoort en ik kon doorlopen. Bienvenidos a El Salvador.

LA PALMA

De bus naar de hoofdstad stond al te wachten. Geen veel te krappe camioneta volgepropt met mensen maar een in góede conditie verkerende stadsbus waar ik zowaar kon ademen. Helaas hoefde ik maar een klein stukje naar La Palma, de eerste plaats van betekenis vlak over de grens. Een lieflijk stadje en voormalig hometown van Salvadoriaans kunstenaar Fernando Llort - wie kent hem niet? En dat was te zien. Er was geen gebouw, zelfs geen lantaarnpaal dat niet beschilderd was met de vrolijke, kinderlijke tekeningen van de vermaarde artiest. Het fleurde het stadje geweldig op en de prachtige zonnige en warme dag en de uiterst vriendelijke mensen maakten het tot een perfecte eerste stop.

SUCHITOTO

Aangetrokken door het prachtige meer en het Antigua-achtige karakter van het stadje besloot ik de volgende dag naar Suchitoto te gaan. Een kort ritje, want in twee-en-een-half uur was ik er. En omdat ik redelijk vroeg was gegaan had ik alle tijd van de wereld.

Eerst maar eens naar Los Tercios. Een wandeling waarvan ik dacht dat het een minuutje of vijf duurde. Al snel kwam ik erachter dat mijn inschattingsvermogen niet je-van-het is. "¿Cuantos minutos?" "Ehm... como media hora" :-|

Uiteraard gaf ik niet op. En ik bereikte dan ook binnen het half uur Los Tercios met mijn houten pootje. Een kleine verrassing wachtte wel, want ik moet eerst nog eventjes klauteren over wat stenen. Maar daar was-ie dan: de waterval. Nou ja, er was een klein stroompje water maar de rotsformatie was bijzonder genoeg. En mijn 'gids' (een meisje van 10) had nog wat in petto voor mij. Een mirador die het Lago Suchitlán in al zijn schoonheid liet zien. Adembenemend mooi.

Dat wilde ik van dichterbij bekijken en nu waren er mogelijkheden om een paseo (tochtje) in een lancha (bootje) te maken met als bonus een bezoek aan het Isla de los Pájaros in het meer, waar een grote hoeveelheid vogelsoorten gehuisvest is. Alleen was het $20, en daar kan ik een dag van leven, dus toch maar niet gedaan.

Wel een terrasje gepakt, met een geweldig zicht op het levendige park en de oogverblindend witte kerk. En later nog maar één met Lucien (F) en Ai (JAP) die hier een jaar gingen werken als rechterhand van de burgemeester. Ik verkeerde dus in goed gezelschap.

LA LIBERTAD

Toch maar weer vertrokken de volgende ochtend en wel richting het strand. Want waar kan je met 35 graden Celsius en een strakblauwe hemel beter zijn dan op het gitzwarte Pacifische strand van El Salvador? 8-)

En na een tochtje van drie uur met een overstap en een stadsbus in de hoofdstad (wat een leuke stad, heeft wel iets weg van Den Haag) was ik in La Libertad. Een vissersplaats, zo rook ik, waar je zelfs de zwaar illegale turtle-eggs kon kopen en openbare dronkenschap niet ongewoon is. Maar wél een gezellige en drukke bedoening zo rond het Parque Central en de market stalls.

Na een uurtje rondlopen pakte ik echter mijn zwemspullen om naar Playa Sunzal te gaan, zo'n twintig minuten westwaarts van het havenstadje. Een luxe hotel met zeezicht uitgezocht waar ik mij toegang tot verschafte met een té helado (ijsthee) en prinsheerlijk mijn spulletjes uitstalde om vervolgens het warme oceaanwater in te duiken. Een beetje vechten met de golven, een beetje rondzwemmen, ja ik vermaakte me wel :-D

Twee té helados verder, waaronder één grote die ik cadeau kreeg van de barman omdat ik het zo lekker vond, maar weer de carretera (snelweg) opgezocht om de bus terug te pakken.

Terug in het hotel in La Libertad kwam ik Mattias (CAN) - van Utila - weer tegen. Hij was gisteren begonnen met fíetsen vanuit Guatemala en was op zijn tweede dag hier beland. Ja, ze zijn er nóg gekker dan ik ;-)

Samen gegeten en daarna heb ik maar eens het bed weer opgezocht, moe van de intensieve dag... Een goed bestede dag!