¡Cuidado!

Pas op! Was steevast het advies dat ik mee kreeg als ik over mijn weekendplannen vertelde. Alleen reizen naar een plaats waar niemand was geweest om een feest te bezoeken waar niemand wat van wist met dj´s die niemand kende en om een meisje te ontmoeten waarvan niemand wist of ze er überhaupt zou zijn.

Ondanks al die zekerheid toch maar de nodige voorzorgsmaatregelen genomen: Q200 in de linkersok, Q100 in de rechtersok, Q100 in het kleine broekzakje, Q100 in het zakje Fisherman´s Friend en Q100 in de portemonnee. Digitale camera ingeruild voor de wegwerpversie én maar eens een mobiele telefoon gekocht.

Gelukkig kon ik op de heenweg met de shuttle van Ramón en Flo mee. Zij gingen de vulkaan Pacaya beklimmen en zo hoefde ik niet met de camioneta´s via Guatemala City. Bij Amatitlán werd ik uit de bus gezet. De chauffeur legde me uit hoe ik in het centrum moest komen en dat was het. Alleen shuffelde ik het stadje in, op zoek naar een taxi. Nagestaard door de plaatselijke bevolking - "Huh? Een toerist? Hier?!" - afgedaald naar Parque Central en de eerste de beste taxichauffeur aangesproken. Het kaartje van de locatie van het feest laten zien: "¡Aqui! Turicentro Turistico Pacaya" "Pacaya?" Ja, dat wist hij wel. "Het Turicentro Turistico Pacaya hè?" checkte ik nog even. "Ja... Pacaya!"

En dus trokken we de heuvels in en na 30 minuten stonden we in San Vicente de Pacaya. Maar niemand die toch wist waar dat Turicentro nu was :-| Toch maar even een belletje gepleegd naar een van de organisatoren wiens nummer ik wijselijk had opgeschreven. Tijdens het gesprek zag ik het gezicht van mijn taxichauffeur betrekken. Wat mijn onderbuikgevoel mij al de hele tijd probeerde te zeggen bleek de waarheid. We zaten totaal verkeerd. We moesten helemaal terug naar Amatitlán, langs het Lago Amatitlán om uiteindelijk na een kwartier op de plaats van bestemming aan te komen. Hèhè! ¡Bienvenidos a Psychedelic Natural Coexistence Outdoors Party!

Na binnenkomst bleek dat het niet helemaal het feest met 3.000 man was wat ik me in al mijn bescheidenheid had voorgesteld. Sterker nog: ik was nummer 15 :-| Maar de muziek was goed en na twee uurtjes dansten we toch met zijn 150´en op de klanken van dj weet-ik-wie. Helaas... Geen Diana :-( maar wel twee Amerikanen die met een Guatemalteek naar la fiesta waren afgereisd. Geoffrey en Dan uit Minnesota - "Dude! The U.S. fucking sucks" - en Mario uit ´el capital´.

Dus dan maar gedanst met Dan, sterren gekeken met Mario en cuba libres gedronken met Geoffrey. De sfeer op het feest was superrelaxed wat gezien het aantal jointjes dat werd opgestoken wellicht niet zó verwonderlijk was. Af en toe een tukkie op het gras en zo kwamen we de nacht wel door. En om 7.15 stapten we op de camioneta, het feest achterlatend met dj Cosmo die er genoegen in schepte de spanning vóór de beat zodanig te rekken dat je gerust een biertje kon bestellen en opdrinken.

Vanuit Amatitlán naar 'Guate' waar Mario mij voorstelde om mij naar Antigua te rijden in de auto van zijn moeder :-D Okee dan! Maar hij wilde wél eerst even iets bijslapen. Geen probleem en het toeval wilde dat hij twee bedden had wat mij mooi de gelegenheid gaf om ook even wat slaap in te halen. Drie uur later gingen mijn ogen weer open. Ik maakte Mario wakker en drie kwartier later zaten we te lunchen in een bar in Antigua. Ik was weer véilig thuis :-)

P.S.: Mijn nummer hier is +502 5371 9860. Graag wel even rekening houden met 8 uur tijdsverschil :-p